Rano zastrzyki a potem "wstajemy!" :|
Czuje się fatalnie, siadam na łózko z pomocą kilku rąk... i mam ochote upaść, ale musze być silna!
Wstaje... idę kilka kroków od łóżka i zawracam spowrotem... ale pielęgniarka kręci głową że za mało :) No to idziemy na sale opatrunkową... wchodzę, jest mi słabo. Widzę fotel stomatologiczny, siadam czym prędzej i co widzę w oknie?! SWOJE ODBICIE!! Pierwszy raz widze sie po zabiegu... tak się siebie przestraszylam że przez kolejne 2 dni widziałam twarz tylko w odbiciu okna... lustra omijałam szerokim łukiem, bo na pewno bym zemdlała widząc kolor twarzy i te rany na ustach, krew.. brrry Odpuściłam sobie pogoń za lustrem, miałam dość po kilku sekundach patrzenie w okno :) Dolna warga była olbrzymia, miałam niedomknięte usta... itd itp każdy przechodzi to inaczej :p
Założyli mi opatrunek i przez dalszą część dnia okładałam się lodem... teściu przyjechał, mąż, potem tato mój, mama... czytałam gazety, gadałam troszke ale zbyt niewygodnie było i się troche opluwałam ;)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz